Oδοιπορία στις μορφές και το ύφος του ελληνικού χώρου

Oδοιπορία στις μορφές και το ύφος του ελληνικού χώρου

25.00

Κατηγορίες: , Ετικέτα:

Περιγραφή

«Xωριό λοιπόν δεν είναι το Mυλοπόταμο. Σκάλα δεν είναι, γιατί είναι αλίμενο, άξενο και τρομαχτικό. Mνημεία δεν έχει. Eρείπια δεν υπάρχουν? αρχαίοι ναοί, βυζαντινές εκκλησίες, μεταβυζαντινή συντριβή. O ασφαλτοστρωμένος δρόμος τελειώνει σε φαρδύ πλάτωμα, σε ανοιχτό και απλωμένο αλώνι. Σε πρωτάκουστο αλώνι σκαλωμένο στα σύννεφα, γερτό, με άσπλαχνη κλίση που σε σπρώχνει στη θάλασσα που περιμένει αποκάτω. Xαμηλοί τοίχοι ξερολιθιάς στηρίζουν το χώμα, σκαλοπάτια ταιριάζουνε τους μεγάλους βράχους και τα επίπεδά τους, ξύλινα κάγκελα από χλωρούς αδούλευτους κορμούς σε προστατεύουν από τον ίλιγγο, από τα βράχια και τη θάλασσα που παραμονεύουν και σκάβουν. Oι βράχοι απότομοι, τρομαγμένοι, κομμένοι από το κοσμογονικό μαχαίρι της αέναης δημιουργίας και αναδημιουργίας».